نمایشگاه بزرگ شیمارو

واقع شهرستان هشترود خیابان امام روبروی بانک کشاورزی

نمایندگی انحصاری دوچرخه های جیانت -آساک-ویوا-لونیس

فروشنده انواع ماشین وموتور های شارزی

وانواع سه چرخه های حرفه ای ومعمولی واسکوتر

بمدیریت جعفر اسدزاده04246226362-09144243393

دوچرخه سواری و مزایای استفاده از آن

امروزه مزاياي تحرك و فعاليت هاي بدني روزمره بركسي پوشيده نيست. تجربه نشان داده است كه افراد فعال، از زندگي سالم تر و شاداب تري برخوردارند، ضمن اين كه مقاومت آنها در مقابل تنش هاي رواني و بسياري از بيماريها بيشتر است.
    توسعه تكنولوژي و پيشرفت ماشين آلات، در كنار تمامي مزاياي خود، باعث شده است كه زندگي افراد، كم تحرك تر و ساكن تر شده و اين عدم تحرك و فعاليت عضلات و ماهيچه ها كه منجر به سست شدن آنها مي شود، عواقب ناگواري به همراه خواهد داشت. در صورتي كه به راحتي مي توان از بروز اين آسيب ها جلوگيري كرد.
    خوشبختانه امروز با تغيير نگرش ايجاد شده و احساس نياز به داشتن زندگي سالم تر و شاداب تر، تعداد افرادي كه به ورزش كردن روي آورده اند، روز به روز، رو به افزوني است.
    در اينجا نكته با اهميت اينست كه با توجه به تفاوت هاي اساسي افراد از نظر قدرت، استقامت و انعطاف پذيري بدني لازم است ابتدا هر فرد نيازهاي خود را بشناسد و به تدريج زيربناي مناسبي براي فعاليت هاي ورزشي متناسب با شرايط شخصي خود فراهم آورد. در اين مقاله به ورزش دوچرخه سواري و مباحث پيرامون اين فعاليت مفرح پرداخته ايم .
    
    دوچرخه سواري يكي از ورزش هايي است كه دسترسي به آن آسان بوده و مي تواند جايگزين مناسبي براي استفاده ممتد از خودرو باشد.
     ضمن اينكه استفاده از دوچرخه موجب كاهش آلودگي هوا با توجه به عدم مصرف سوخت مي شود.
    دوچرخه سواري يك تمرين و ورزش هوازي است كه به استقامت قلب و عروق كمك مي كند. اين ورزش يك فعاليت منظم است كه مي تواند تأثير به سزايي در تناسب قسمت بالاي پا و مچ پا داشته باشد و به تقويت
    ماهيچه هاي اطراف زانو و پشت ران، مفاصل زردپي- ليگافتها، ماهيچه هاي چهارسر ران، همتسرينگ ولگن كمك مي كند.
    بيشتر فعاليتهاي ورزشي كه داراي ضربه هاي موزون و هماهنگ هستند مانند دويدن و دوچرخه سواري، مي توانند منجر به كارآيي منظم سيستم قلبي و تنفسي شوند. بسياري از افرادي كه مي دوند از دوچرخه سواري به عنوان يك ورزش تكميلي استفاده مي كنند. ضمن اينكه دوچرخه سواري به انجام فعاليت هاي كششي نيز كمك مي كند.
    
    
    چگونه دوچرخه خود را انتخاب كنيم؟
    دوچرخه اي را تهيه كنيد كه اندازه بدنه(شاسي) آن با اندام شما مناسب باشد. براي انتخاب دوچرخه پاهاي خود را در طرفين بدنه(شاسي) دوچرخه قرار دهيد و كف پاهاي خود را كاملاً بر روي زمين بگذاريد. در چنين حالتي ميله شاسي دوچرخه نبايد كاملاً با فاقتان تماس داشته باشد كه در اين صورت دوچرخه براي شما بزرگ است.
    انحناي جلوي صندلي دوچرخه بايد بسيار كم و به سمت بالا باشد. با قرار گرفتن روي دوچرخه بايد بتوانيد با دست هاي صاف و كشيده يا اندكي خم شده، راحت برانيد.
    بلندي صندلي دوچرخه نيز از نكات مهمي است كه بايد در نظر گرفته شود. صندلي نبايد خيلي بالا تنظيم شود. چون باعث مي شود كه پاها زيادي كشيده شوند. بهترين حالت بلندي صندلي را با زانوي كاملاً خميده و زانوي كمي خم امتحان كنيد و مورد مناسب تر را كه درآن راحتي و توان بيشتري داريد انتخاب كنيد.
    در اغلب موارد در دوچرخه ها از گيرة پنجه برروي پدال آن استفاده نمي شود. گيرة پنجه باعث مي شود پاها در وضعيت صحيح پايدار و مستقيم برروي پدال قرار بگيرند و بدين وسيله امكان توزيع بيشتر نيروي پا را كه موجب پايداري و تعادل بيشتر مي شود، فراهم مي آورد. با استفاده از گيره پنجه مي توانيد دوچرخه را در هنگام راندن، بيشتر به طرف بالا كشيد.
    
    
    

بعضي از روش هاي اساسي در دوچرخه سواري
    سوار و پياده شدن از دوچرخه داراي اهميت زيادي است. ابتدا پاها را در دو طرف شاسي قرار دهيد و سوار شويد، بعد پا را روي يك پدال گذاشته و حركت كنيد. نبايد يك پايتان را روي پدال بگذاريد و پاي ديگرتان را روي دوچرخه بيندازيد. به همين ترتيب زماني كه تصميم مي گيريد توقف كنيد پايتان را همراه پدال بچرخانيد و سعي كنيد آهسته متوقف شويد و سپس پاهايتان را يكي يكي از روي پدال هاي دوچرخه برداريد و در دوطرف شاسي دوچرخه قرار داده و سپس يك پا را از روي شاسي بلند كنيد و پياده شويد.
    موقع دوچرخه سواري، بهتر است دوچرخه را در خط مستقيم نگه داشته و قسمت بالا بدن را تاحد ممكن بي حركت نگه داشته و از كمر به پايين پدال بزنيد. چرا كه اين امر به راندن دوچرخه در خط مستقيم كمك مي كند و اين امر موجبات حفظ تعادل در حركت رو به جلو را فراهم مي آورد.
    براي ايجاد حركت هماهنگ و موزون در دوچرخه لازم است با فشار دادن روي گيرة پنجه به طرف بالا و فشار دادن پدال رو به پايين، حركت كنيد. در واقع يك پا را روي گيرة پنجه به طرف بالا فشار داده و پاي ديگر را روي پدال به طرف پايين فشار مي دهيم. با اين كار مي توان با سرعت بيشتر و منظم تري حركت كرد.(در صورتي كه دوچرخه شما داراي دنده باشد با
    دنده اي برانيد كه به شما اجازه بدهد پدالها را به طور هماهنگ بچرخانيد.)
    در صورتي كه از كفش دوچرخه و گيرة كفش (گيرة كفش، كفش را به پدال وصل مي كند) استفاده مي كنيد، بهتر است كه در حين پدال زدن، پا را با فشار به سمت عقب برانيد. اين امر موجب مي شود قدرت پاي شما بيشتر شده و به حفظ تعادلتان كمك كند.
    آنكلينگ(Ankling) تكنيك مهمي در دوچرخه سواري است. هر بار كه پا به طرف پايين گردش مي كند، پاشنه پايين تر از پنجه قرار مي گيرد. درحدود يك چهارم گردش، لازم است پنجه را به طرف پايين بكشيد(تصوير الف). به اين ترتيب مي توانيد اندازه حركت را افزايش دهيد. با كامل كردن مرحله فشار به پايين، مرحله فشار به عقب آنكلينگ را شروع كنيد (تصوير ب) و به اندازه حدود يك چهارم گردش به بالا، فشار به عقب را ادامه دهيد. با استفاده از پنجه هاي پا نيروي وارد بر ركاب را افزايش دهيد و به طرف بالا و روي گيرة پنجه فشار وارد كنيد(تصوير ج)، بعد از نزديك شدن به اوج مرحله كشش به طرف بالا، دوباره مرحله رو به پايين را شروع كنيد. در حالي كه پاشنه پايين تر از پنجه قرار مي گيرد. پس از طي يك چهارم راه تا مرحله پايين، پنجه را به طرف پايين بكشيد. كه در نتيجه پنجه ها زير پاشنه قرار مي گيرند(تصوير الف).
    يكي از نكات مهم اين است كه همانطور كه زانوها مستقيماًً بالاي قوزك و نزديك شاسي دوچرخه نگه داشته مي شوند، مي توان در جهت بالا و پايين پدال زد. آنكلينگ، حس چرخاندن پدال ها را تقويت مي كند و باعث افزايش نيروي ماهيچه مي شود.
    وقتي در سربالايي (مثلاً شيب يك تپه) دوچرخه سواري مي كنيد،
    مي توان براي قوي تر شدن پا روي پدال ها ايستاد.
    همواره در هنگام دوچرخه سواري حس آسوده سازي را در خود افزايش دهيد تا از نظر ذهني آمادگي هايي لازم براي مقابله با موارد غير منتظره و اضطراري را داشته باشيد. لازم است هنگام دوچرخه سواري به منظور حفظ سلامت خود و ديگران، كاملاً مراقب آنچه در اطرافمان اتفاق
    مي افتد، باشيم.
    
    
    

نگهداري از دوچرخه به منظور حفظ ايمني
    - همواره مي بايست به منظور جلوگيري از تركيدن لاستيك ها آنها را از نظر فرسودگي، بريدگي يا فرورفتن ذرات ريز كنترل كرد.
    - براي افزايش عمر لاستيك ها فشار لاستيك ها را در حد مطلوب حفظ كنيد.
    - همواره ترمزها را تنظيم كرده و در صورت لزوم آنها را تعويض كنيد.
    - زنجير، چرخ زنجير و چرخ دندانه عقب را تميز نگه داريد.
    - همواره بايد از زنگ زدن قسمتهاي ياد شده جلوگيري كرده و آنها را به طور مرتب روغن كاري كنيد. براي تميز كردن قسمت هاي مختلف از يك تكه پارچه آغشته به نفت سفيد استفاده كنيد. از حلال هايي كه براي برطرف كردن روغن كارهاي كارخانه ها به كار مي روند. استفاده نكنيد.
    توصيه مي شود همواره در مواقع سواريهاي طولاني مدت با دوچرخه يك لاستيك اضافي يا تويي لاستيك، يك عدد تلمبه، آب و سكه براي
    تلفن كردن همراه داشته باشيد.
    نكته: با توجه به نزديك شدن فصل تابستان و اوقات فراغت
    دانش آموزان و همچنين نياز شهر تهران به تنفس طبيعي، به نظر مي رسد ايجاد يك حركت توسعه اي براي رواج ورزش دوچرخه سواري از ضروريات جامعه امروز به شمار مي رود.
 

استاد دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران، گفت: دوچرخه‌سواری یکی از فعالیت‌های هوازی است که تاثیرات مثبتی بر سلامت جسمی و روحی افراد دارد و با جلوگیری از بروز انواع بیماری‌ها، به آنها کمک می‌کند زندگی سالم و مفرحی داشته باشند.



دکتر رحمان سوری اظهار کرد: دوچرخه‌سواری یکی از فعالیت‌های هوازی است که هر شخصی در هر سنی می‌تواند از آن بهره‌مند شود. به طور کلی دوچرخه‌سواری از دو بخش مهارت و فعالیت تشکیل شده است. افرادی که در این رشته ورزشی مهارت کافی دارند و از تعادل پویا برخوردارند، می‌توانند در محیط‌هایی مثل پیست‌ها و فضای باز به این فعالیت بپردازند، در غیر این صورت بهتر است از دوچرخه‌سواری ایستا که به صورت پدال زدن روی یک صفحه ثابت انجام می‌شود، استفاده کنند.

وی افزود: به طور کلی فعالیت‌های ورزشی هوازی برای بهبود و سلامت قلب و عروق و دستگاه تنفسی و سیستم‌های متابولیکی بدن بسیار مفیدند. اصلی‌ترین ویژگی دوچرخه‌سواری تاثیر بر متابولیسم اصلی بودن یعنی متابولیسم اسیدهای چرب و تا حدودی کربوهیدرات‌ها است. در حین این فعالیت مصرف اکسیژن افزایش پیدا می‌کند و انرِژی مصرفی را بالا می‌برد و همین امر تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر کاهش وزن و بهبود سازگاری‌ها هورمونی برای کنترل وضعیت فشار و قند خون دارد. در واقع این تاثیرات با تاثیرات فعالیتی مثل دویدن برابری می‌کند.

سوری به تاثیر دوچرخه‌سواری بر سیستم‌های بدن اشاره و تصریح کرد: دوچرخه‌سواری در بهبود فشار خون، جلوگیری از بیماری‌های عروق کرونر از طریق کنترل کلسترول و قند خون، کنترل وزن و وضعیت متابولیکی بدن موثر است. این فعالیت یک ویژگی خاص دیگر هم دارد و آن این است که علاوه بر مفرح بودن، می‌تواند در روزهای سرد و آلوده، در سالن و با دوچرخه‌سواری ثابت یا دوچرخه‌هایی که روی ریل‌های گردان تعبیه شده‌اند هم انجام شود.

این استاد دانشگاه همچنین به مفید بودن دوچرخه‌سواری برای برخی از افراد با شرایط خاص اشاره کرد و گفت: از آن جا که در تمرینات دوچرخه‌سواری کنترل و عدم تحمل وزن وجود دارد، فعالیت مناسبی برای افرادی است که وزن بالایی دارند و انجام برخی ورزش‌ها فشار زیادی به مفاصل شان وارد می‌کند. دوچرخه‌سواری وزن را تحمل می‌کند و به تقویت عضلات کمک می‌کند و برای زنان باردار، افراد سالمند، کسانی که درصد چربی بالایی دارند و یا دچار محدودیت‌های حرکتی هستند توصیه می‌شود، البته کسی که این فعالیت را انجام می‌دهد باید با توجه به هدفی که از این ورزش دارد، شدت و مدت مناسبی را برای آن در نظر بگیرد.

وی ادامه داد: شدت را معمولا با ضربان قلب اندازه می‌گیرند. اگر کسی برای بهبود ظرفیت قلبی – عروقی، قلبی – تنفسی، کاهش کلسترول ، قند و فشار خون دوچرخه‌سواری می‌کند، باید شدت تمرینات را بین 65 تا 75 درصد ضربان قلب بیشنیه خود قرار دهد؛ به این صورت که عدد 220 را منهای سن خود کرده و 65 تا 75 درصد عدد به دست آمده را حساب کند و شدت فعالیت را به همان میزان قرار دهد و زمان را هم بین 20 تا 30 دقیقه در نظر بگیرد. اما اگر شخص برای کاهش وزن این کار را انجام می‌دهد بهتر است شدت را بین 55 تا 65 درصد ضربان قلب بیشینه در نظر بگیرد و در مدت 30 تا 40 دقیقه به فعالیت بپردازد.

سوری در پایان خاطر نشان کرد: فدراسیون دوچرخه‌سواری می‌تواند با تشکیل کلاس‌های آموزش برای آموزش و ترویج دوچرخه‌سواری در بهبود جایگاه ای ن ورزش بین مردم موثر باشند، علاوه بر این شهرداری‌ها ، مدارس و دانشگاه‌ها هم در آموزش دوچرخه‌سواری در سن مناسب می‌توانند نقش موثری داشته باشند. ساختن پیست‌های مخصوص برای این فعالیت هم می‌تواند مردم را تشویق و ترغیب کند و باید سعی کنیم این فعالیت را به صورت یک فرهنگ در بین مردم نهادینه کنیم تا هم از آلودگی محیط زندگی کم شود و هم از انرژی موجود در بدن بهترین استفاده و بهره را ببریم.

قبل از ورزش، گرم کردن را فراموش نکنید
محققان توصیه می کنند برای کاهش آسیب پذیری در هنگام فعالیت بدنی، گرم کردن را فراموش نکنید.

گرم کردن قبل از تمرین به بدن شما کمک می کند تا برای ورزش کردن آماده تر باشید و با گرم کردن درست می توان میزان آسیب پذیری را کاهش داد.

شورای آمریکایی ورزش این پیشنهادات را برای گرم کردن ارائه می دهد:

- از تمرینات هوازی (ایروبیک) استفاده کنید و عضلاتی که در طول تمرین بیشتر به آنها نیاز دارید را گرم کنید.

- حرکات کششی انجام دهید تا انعطاف پذیری تان افزایش پیدا کند. مطمئن شوید که قبل از شروع تمرینات عضلات به آرامی تحت کشش قرار گرفته اند.

- سعی کنید آهسته تر و آسان تر از آنچه در برنامه تمرینی خود دارید به عنوان گرم کردن انجام دهید؛ مثلا برای گرم شدن، آرام بدوید و یا با دنده کم دوچرخه سواری کنید.

- شدت حرکات برای گرم کردن باید به حدی باشد که کمی عرق کنید اما دقت کنید که این حرکات نباید باعث خستگی

پزشکان سوئدی در تحقیقات خود دریافتند که دوچرخه سواری می‌تواند به درمان بیماری میگرن کمک می‌کند.

پژوهشگران سوئدی شیوه جدیدی را بدون استفاده از دارو برای رهایی از درد میگرن یافتند.

پزشکان مرکز علوم اعصاب و عملکرد اعضاء در دانشگاه گوتنبرگ سوئد گفتند که می‌توان با دوچرخه سواری یا فعالیت‌های بدنی دیگر به همان نتایج دارویی درمان میگرن دست یافت.

پزشکان سوئدی در جریان تحقیقات خود تلاش کردند تا میزان تاثیر تمرین‌ها و فعالیت‌های ورزشی را با استفاده از دارو برای کاهش درد میگرنی مقایسه کنند.

پزشکان از ۹۱ نفر خواستند تا در این تحقیقات شرکت کنند و آنها را به ۳گروه تقسیم کردند.

بر اساس این تحقیقات، پزشکان به گروه اول دارو دادند و گروه دوم تحت درمان همراه با استراحت قرار گرفت اما گروه سوم به دوچرخه سواری پرداخت.

نتایج این تحقیقات عملاً جالب بود زیرا هر ۳ شیوه در کاهش درد میگرنی موثر بود و میزان حملات را از ۴ حمله به ۳حمله در ماه کاهش داد اما در این میان فواید دوچرخه سواری این بود که سطح استرس را کاهش داد و خواب را بهبود بخشید.

میگرن یکی از علل سردرد است. بیشتر افراد مبتلا به میگرن به حمله‌ های پی در پی سردرد برای مدت چندین سال دچار می‌شوند.

سر درد میگرن بیشتر به گونه تپش ‌دار (ضربان دار) بوده و اغلب با تهوع و اختلالات بینایی همراه است و گرچه بیشتر موارد میگرن می‌تواند شدید باشد ولی گاهی سردرد میگرن خفیف است.

درد میگرن بر اثر تورم رگ‌های خونی و اعصاب اطراف مغز که به ساقه مغز نامیده می شود، ایجاد می گردد.

به نظر می‌آید یک ماده شیمیایی موجود در مغز به نام "سروتونین" نقش اصلی را در این بیماری داشته باشد البته برخی پژوهش‌های تازه نشان داده ‌است نقص ژنتیکی می‌تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشد.

پژوهشگران ژن معیوبی را در بین گروهی از بیماران میگرنی یافتند که می‌تواند علت دردهای میگرنی باشد.

به این فکر کرده اید اجزای تشکیل دهنده غذای تان از یک گروه غذایی اند یا چند گروه غذایی؟ قطعا می دانید که متخصصان تغذیه توصیه می کنند که بهتر است بشقاب غذای شما ترکیبی از اجزای گروه های مختلف غذایی باشد

1 - نان و غلات

_ نوع سبوس دار این گروه غذایی را به نوع تصفیه شده ترجیح بدهید.

_ برنج قهوه ای و ماکارونی سبوس دار را حتما امتحان کنید.

_ اول از همه، غذایی را انتخاب کنید که در تهیه اش از غلات کامل استفاده شده.

_ از سبوس گندم و انواع جوانه ها در تهیه غذای تان کمک بگیرید.

2 - لبنیات

_ از انواع بدون چربی یا حداقل کم چرب استفاده کنید.

_ برای تهیه املت های گیاهی یا سرو غلات، به جای آب از شیر استفاده کنید.

_ در سوپ تان به جای خامه، شیر بریزید.

3 - گوشت

_ قبل از هر چیز، همه چربی ها و پوست را از آن جدا کنید.

_ بیشتر ماهی بخورید.

_ از حبوبات بیشتر استفاده کنید.

_ مغزها را به سالاد یا به غذای اصلی تان، البته به عنوان جانشین گوشت، اضافه کنید.

4 - میوه ها

_ یادتان باشد که میوه های مختلف، مواد مغذی متنوعی دارند.

_ حین خوردن غلات، انواع کیک و حتی ماست از توت ها و یا سایر میوه های خردشده استفاده کنید.

_ فراموش نکنید که میوه های خشک، میان وعده های مناسبی هستند زیرا به راحتی قابل حمل و نگهداری اند.

5 - سبزی ها

_ سبزی های فصل را تازه تازه بخرید و میل کنید.

_ اگر سبزی تان را خرد کردید، خرد شد ه اش را در ظرفی دردار ریخته و در یخچال بگذارید.

_ آب سبزیجات تازه نیز می تواند نوشیدنی مناسب در وعده های غذایی تان باشد.

6 - روغن ها

_ نوع گیاهی یا اشباع نشده روغن ها را انتخاب کنید.

_ از حداقل روغن برای طبخ غذا استفاده کنید و از کره هم فاکتور بگیرید.

مقدمه

 در ابتدا به تاریخچه دوچرخه اشاره ای می کنیم سپس سراغ مسابقات دوچرخه سورای و قوانین آن می رویم. امیدواریم پژوهشکده را در این مقاله نیز همراهی نمایید.

دوچرخه چیست ؟

دوچرخه وسیله است مکانیکى که با استفاده از قدرت حرکتى پاها به هر شکلى قادر به حرکت است . این وسیله در ابتدایى ترین شکل در ۲۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در کشورهایى همچون چین ، مصر و هند دیده و بر روى دیواره غارها نیز اشکالى از آن موجود است .

ریشه یابی کلمه دوچرخه

لفظ دوچرخه از کلمه یونانى به نام KYKLOS گرفته شده و بعدها این ریشه یونانى در زبان لاتین به کلمه BICYCLE تبدیل گردید ، کلمه پیشوند BI به مفهوم عدد دو و کلمه پسوند CYCLE به معنى دایره و به عباراتى طوقه است . به هر صورت اولین دوچرخه شناخته شده رسمى در تاریخ این وسیله  (سله ریفر) نام دارد که از دو طوقه چوبى تشکیل شده و با استفاده از پاها در حالتى شبیه به راه رفتن این وسیله را به طرف جلو و عقب هدایت مى کرده اند . رسما در سال ۱۶۹۰ (سیوارک) فرانسوى لقب اسب چوبى به این وسیله بدون چرخ را داد و تا سال ۱۷۹۰ وسیله مذکور چوبى را به اشکال مختلفى همچون مار ، اسب ، و … مى ساختند که وسیله اى بود مورد توجه کودکان و به عنوان ابزارى براى بازى مورد استفاده آنان قرار مى گرفت . اسبهاى چوبى در فرانسه تکامل بیشترى یافتند ، به نحوى که با پا به زمین زدن و حالت مشابه راه رفتن سرعت حرکتى این وسیله در سطوح افقى و سراشیبى تا ۵ کیلومتر در ساعت ثبت (سله ریفر) شده است . این تکه چوب افقى در اشکال نختلف در آن زمان مورد توجه اهالى پاریس واقع نگردید و استقبال شایسته اى از این وسیله براى براى سنین بزرگسال در فرانسه ذکر نشده است .

تاریخچه دوچرخه سواری

۱۸۱۶: در این سال فردى آلمانى به نام «وندریز» فرمان را به «سله ریفر» اضافه نمود ولى کماکان با استفاده از حرکت پاها بر روى زمین ، حرکت آن امکان پذیر بوده است ( سرعت به ۱۵ کیلومتر رسید).

۱۸۱۷: در این سال دوچرخه کامل ترى توسط «براون فون دریاس» از شهر کالسروهه ساخته شد، که داراى یک زین کوچک بود.«دنیس جانسون» یکى از دوچرخه هاى فون دریاس را باخود به کشور انگلستان برد تا نمونه هایى از روى آن ساخته و یا آن را تکمیل تر نماید. در این شرایط و در کنار این هدف ، او اقدام به برگزارى کلاس هاى آموزشى براى استفاده از این وسیله نمود و مشتاقان زیادى براى فراگیرى این فن به او مراجعه کردند . کم کم در کشور انگلستان دوچرخه و دوچرخه سوارى بعنوان یک سرگرمى محبوب و متداول و جذاب رواج یافت .

۱۸۱۸: یک فرانسوى به نام «بارون ساوربرن» دوچرخه دیگرى را طراحى کرده و ساخت . چرخ جلویى این دوچرخه ، بسیار بزرگ و چرخ عقبى آن کوچک بود و در این شرایط به چرخ جلویى و بزرگ یک طناب حلقوى به صورت دایره واربسته شده بود که باکشیدن آن با دست چرخ جلو به حرکت در مى آمد و وسیله حرکت مى کرد . این نوآورى ، وسیله مذکور را براى دوچرخه سواران به صورت یک مهارت در آورد به نحوى که بند بازان در سیرک از این وسیله بعنوان ابزارى تفریحى و سرگرم کننده براى مردم استفاده نمودند .

۱۸۲۱: «لوییس گوهبر» دوچرخه دیگرى را مشابه با دوچرخه ساوربرن ساخت اما به جاى طناب از وسیله اى مشابه با زنجیر دوچرخه هاى امروزى استفاده نمود و این کار موجب شد تا حرکت دوچرخه تسهیل گردد.

۱۸۳۴: یک آهنگر اسکاتلندى به نام «مک میلان» به دوچرخه هاى موجود پنجه رکاب ابتدایى را اضافه کرد تا دیگر احتیاجى به فشار پا بر روى زمین نباشد . او در طى ۵ سال ، کار جدى بر روى این وسیله در اشکال ویژه اى همانند کالسکه براى استفاده در مزارع و به جاى اسب انجام داد.

دوچرخه مک میلان امروزه در موزه شهر لندن در معرض دید همگان قرار دارد.

۱۸۳۹: اسکاتلندى دیگرى به نام «کیرک پاتریک» دوچرخه رکابدار را به شکل کامل ترى تهیه و در دسترس مردم قرار داد .

۱۸۶۰: کارخانه دار فرانسوى به نام «پیرمیشو» مهندس جوانى را به نام «پیرلالمنت» براى تغییر در ساختار دوچرخه استخدام نمود. او قسمت هایى از دوچرخه را که از چوب ساخته شده بود با لوله هاى آهنى تعویض کرده و بخش خارجى چرخ هاى چوبى را با نوارهاى لاستیکى ضخیم پوشانید .

۱۸۶۱: دوچرخه ساخته شده پیرمیشو به نام «ولوسپیدیا ولوسى پتل» معروف گردید. هر چند این وسیله قدیمى نسبت به دوچرخه هاى امروزى وسیله راحتى نبود اما اولین دوچرخه ترمز دار در دوران خود محسوب مى شد ولى از زنجیر و دنده در دوچرخه هاى آن زمان گزارشى ثبت نگردیده است .

۱۸۶۲: دوچرخه ولوسى پتل ساخت پیرمیشو و پیرلالمنت مورد توجه آمریکائیان واقع شد ، لذا نمونه انتقال یافته به آمریکا را «بون شیکر» نامگذارى کردند . رکاب این دوچرخه بر روى چرخ جلویى که بزرگ بود استقرار یافته و عامل حرکت محسوب مى شد.

۱۸۶۷: در این سال هنوز طوقه جلو بزرگ تر از طوقه عقب بود و پدال و رکاب به صورت ثابت در چرخ جلو تعبیه شده بودند. طوقه هاى چوبى را در این زمان با طوقه هاى آهنى تعویض کردند لذا وزن دوچرخه ، در حدود ۵۰ کیلوگرم گردید. نام این دوچرخه جدید «پنى فارتنیک» لقب یافت .

۱۸۶۹: در این سال اولین مسابقه رسمى در تاریخ دوچرخه سوارى و به مسافت ۳۴ کیلومتر از شهر پاریس تا وروان با ۳۳۳ شرکت کننده تدارک دیده شد . شرکت کنندگان برتر قادر شدند با دوچرخه هاى جدید ، مسافت مذکور را ۳ ساعت و ۹ دقیقه طى کنند . اما قبل از آن مسابقه دیگرى در انگلستان به نام «هندون» درسال ۱۸۶۸ نیز ثبت شده است .

۱۸۷۰ : هنوز تغییر چشمگیرى در تکامل دوچرخه روى نداده است. چرخ جلو بزرگ و چرخ عقب هنوز خیلى کوچک مى باشد و براى تسهیل استفاده کنندگان از این وسیله پله کوچکى را درست در بالاى چرخ عقب تا زین طراحى نموده اند . بهترین زمان ثبت شده در این سال ۳۰ کیلومتر در ساعت اعلام و ثبت شده است .

۱۸۷۱: یک انگلیسى به نام «جیمز استانلى» دوچرخه اى شبیه به «بون شیکر» ساخت که داراى یک پدال در چرخ بزرگ جلو بود ولى کماکان هنوز چرخ عقب این وسیله کوچک است.

۱۸۷۳: «هارى لاوسون» بر اساس الهام از نقاشى هاى «لئوناردو داوینچى» چیزى شبیه به زنجیر را براى دوچرخه طراحى نمود و براى اولین بار نخستین دوچرخه زنجیردار به بازار آمد. زنجیر این چرخ به طوقه عقب وصل مى شد و با گردش آن توسط فشار پا ، دوچرخه را به حرکت در مى آورد اما هنوز لاستیک هاى آن توپر بودند. این دوچرخه هم اکنون در موزه میلان ایتالیا موجود است.

۱۸۷۶: «اف .ال.دادز» از دانشگاه کمبریج لندن، دوچرخه دیگرى را ساخت که سرعت متوسط ۲۵ کیلومتر در ساعت را به نام خود ثبت داشته است و در این زمان رکورد رسمى دوچرخه سوارى از این وسیله گرفته شد.

۱۸۷۹: ابداع دیگرى توسط «باب توماس» در جهت افزایش سرعت دوچرخه انجام گردید. او در مرکز چرخ ها وسیله اى مشابه با بلبرینگ هاى امروزى قرار داد تا دوچرخه او ، از سرعت بالاترى برخوردار گردد.

۱۸۸۱: در دهه ۱۸۸۰ دوچرخه هاى زنجیردار با اتصال به مرکز چرخ عقب و با بلبرینگ به بازار آمد، تولید اینگونه دوچرخه ها، در سال ۱۸۸۱ توسط یک کارخانه چرخ خیاطى به صورت سریال انجام گردید. این کارخانه چرخ خیاطى چرخ عقب و چرخ جلو را به یک اندازه طراحى کرد و انقلابى را در این وسیله ایجاد نمود.

۱۸۸۵: رسماً تولید دوچرخه در کشورهاى مختلف آغاز گردید و «پنى فارتینگ» ۵۰ کیلوگرمى با کاهش وزنى در حدود ۱۰ کیلوگرم هنوز هم مورد توجه همگان قرار داشت . سرعت این دوچرخه به صورت متوسط ۱۹ کیلومتر در ساعت ثبت شده است . همچنین در سال ۱۸۸۵ اولین مسابقه قهرمانى در ایتالیا به مسافت ۱۶۰ کیلومتر در شهر میلان برگزار گردید.

۱۸۸۸: شرکت « دانلوپ» لاستیک هاى هوادار را به بازار عرضه نمود که عمر آن در حدود ۵۰۰۰ کیلومتر اعلام گردید. در پایان همین سال نیز یک گروهبان به نام «بلفاست» براى کمپانى دانلوپ ، لاستیک هاى تویى و رویى را همانند لاستیک هاى امروزى ساخت . نمونه هاى لاستیک اولیه شرکت دانلوپ هنوز هم در موزه «ادینبور» در شهر لندن در معرض دید همگان قرار دارد.

۱۸۹۲: رسماً خودرو و زنجیر فرمان مشخص ، زین مناسب و طوقه به دوچرخه اضافه گردید اما هنوز هم کماکان قطر طوقه جلویى کمى بزرگ تر از قطر طوقه عقب بوده است . در سال ۱۸۹۲IOC در شهر لندن و با عضویت چندین کشور اروپائى و آمریکایى ایجاد و اولین تشکل هاى دوچرخه سوارى شکل گرفت .

۱۸۹۵: بر اساس ارزیابى هاى انجام شده در این سال از هر ۲۷ نفر آمریکایى یک نفر داراى دوچرخه بوده و قیمت این وسیله در یک قرن پیش با قیمت خرید یک اسب خوب برابرى مى کرده است. درسال ۱۸۹۶ با شروع اولین دوره بازى هاى ورزشى المپیک ، رشته دوچرخه سوارى نیز به عنوان یکى از رشته هاى ورزشى مستقل و پرطرفدار آن روز ، به جمع رشته هاى ورزشى افزوده و به شکل رقابتى اجرا گردید.

اولین مسابقه جهانى

۱۹۰۱: در ۱۶ ماه مه سال ۱۹۰۱ با حضور ۲۰ هزار تماشاگر مسابقات دوچرخه سوارى جهان برگزار و «ژالکن» از فرانسه مقام اول و «میجر تیلور» سیاه پوست مقام دوم را کسب نمود.

۱۹۰۴: دومین دوره مسابقات دوچرخه سوارى جهانى در این سال برگزار و ۶۰ دوچرخه سوار د رچند مرحله به مسافت ۳۸۹۰ کیلومتر به رقابت پرداختند در این مسابقه که به دلیل درگیرى دوچرخه سواران با هم تیراندازى هوایى توسط پلیس انجام شد « موریس گارن » مقام اول را کسب کرد .

• اولین مسابقه تور دور فرانسه

۱۹۰۳: اولین دوره مسابقات دوچرخه سوارى دور فرانسه به پیشنهاد روزنامه «اتوپاریس» به مسافت طولانى و در چند مرحله شکل گرفت ، کلیه دوچرخه سواران زبده از نقاط مختلف جهان در آن شرکت کردند . این مسابقه در چند مرحله با ۶۰ دوچرخه سوار آغاز و در پایان۲۱ دوچرخه سوار به خط پایان رسیدند و «موریس گارن» مسافت ۲۴۲۸ کیلومتر را در ۹۴ ساعت و ۳۳ دقیقه به اتمام رسانید .

از سال ۱۹۰۴ به بعد هر ساله مسابقه تور دور فرانسه با مسافت بیشتر و کیفیت بالاتر در زمان معین انجام گردید.

براى مثال در سال ۱۹۰۳ (اولین دوره ) مسافت مسابقه ۲۴۲۸ کیلومتر و از آن سال به بعد روند روبه افزایش مسافت مسابقه ادامه داشت تا این که در سال ۱۹۲۶ مسافت تور دور فرانسه به ۵۷۴۵ کیلومتر رسید و از آن سال به بعد سعى شد مسافت مسابقه بین ۴۰۰۰ تا ۴۸۰۰ کیلومتر حفظ شود تا این که در سال ۱۹۷۹ مسافت مسابقه به کمتر از ۴۰۰۰ کیلومتر و در سال ۲۰۰۳ این مسافت به ۳۳۷۰ کیلومتر تقلیل یافت . لازم به ذکر است این مسابقه به استثناى سال هاى ۱۹۱۸-۱۹۱۵ و همچنین ۱۹۴۶-۱۹۴۰ در بقیه سالها انجام و در سال ۲۰۰۳ با قهرمانى « لانس آرمسترانگ » پایان پذیرفت .

تاکنون ۵ نفر به اسامى : ژاک آنکیتل ، هینالت ، ایدوران ، ادى مرکس و لانس آرمسترانگ توانسته اند ۵ بار قهرمان تور مذکور شوند.

۱۹۰۵: سومین دوره مسابقات تور دورفرانس با حضور ۶۰ دوچرخه سوار با اضافه کردن مسیر کوهستانى آلپ به مسابقات در سال ۱۹۰۵ برگزار گردید که در پایان حدود۲۴ دوچرخه سوار به خط پایان رسیدند . «لویى تروسیله» معروف به «تروترو» در این مسابقات به مقام اول رسید.

۱۹۰۶:چهارمین دوره مسابقات تور فرانسه به مسافت ۴۴۵۰ کیلومتر برگزار و «رندپوتیر» مقام اول را کسب نمود

دوچرخه سواری چیست ؟

دوچرخه‌سواری نام ورزشی است که آن را می‌توان به صورت تک‌نفره یا گروهی انجام داد.
به دلیل کشش عضلات پا در این ورزش لازم است که دوچرخه‌سوار در حین مسابقه از استقامت خوبی برای طی کردن مسافت‌های نسبتا طولانی برخوردار باشد.
از مهم‌ترین مسابقات جهانی دوچرخه‌سواری می‌توان از تور دو فرانس نام برد. یکی از ورزش هایی که با جرات می توان گفت بیشترین زیر مجموعه ها را دارد دوچرخه سواری است.
۱:دوچرخه سواری کوهستان
۲:دوچرخه سواری جاده
۳:دوچرخه سواری نمایشی
این ۳ گروه به چند دسته دیگر تقسیم می‌شوند که هر کدام یک ورزش مجزا است و دوچرخه های مخصوص خودشان را دارند. مثلا در دوچرخه سواری کوهستان دو رشته مرسوم و پر طرفدار کراس کانتری و دانهیل وجود دارد که در ایران از محبوبیت خاصی میان دوچرخه سواران برخوردار است.
در دوچرخه سواری نمایشی دوچرخه سواری بی ام ایکس و تریال و در کورسی پیست و جاده.

فواید دوچرخه سواری:

اﻣﺮوزه ﻣﺰاﯾﺎی ﺗﺤﺮک و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ھﺎی ﺑﺪﻧﯽ روزﻣﺮه ﺑﺮﻛﺴﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﻧﯿﺴﺖ. ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺮاد ﻓﻌﺎل، از زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﺗﺮ و ﺷﺎداب ﺗﺮی ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ، ﺿﻤﻦ اﯾﻦ ﻛﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻧﮫﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻨﺶ ھﺎی رواﻧﯽ و ﺑﺴﯿﺎری از ﺑﯿﻤﺎرﯾﮫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ.
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﮫﺎی ورزﺷﯽ ﻛﻪ دارای ﺿﺮﺑﻪ ھﺎی ﻣﻮزون و ھﻤﺎھﻨﮓ ھﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ دوﯾﺪن و دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎرآﯾﯽ ﻣﻨﻈﻢ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﻠﺒﯽ و ﺗﻨﻔﺴﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺴﯿﺎری از اﻓﺮادی ﻛﻪ ﻣﯽ دوﻧﺪ از دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﻚ ورزش ﺗﻜﻤﯿﻠﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ. ﺿﻤﻦ اﯾﻨﻜﻪ دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ھﺎی ﻛﺸﺸﯽ ﻧﯿﺰ ﻛﻤﻚ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ.

۱٫کاهش وزن

وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﻢ ﮐﺮدن وزن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ، ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﻪ طﻮر دراز ﻣﺪت ﺟﻮاب ﺑﺪھﺪ، اﻣﺎ ورزش ﻣﻨﻈﻢ ھﻤﯿﺸﻪ ﺟﻮاب ﻣﯽ دھﺪ. ھﺮ ﻧﻮع ورزش ﻣﻨﻈﻢ دارای ﻓﺎﯾﺪه اﺳﺖ ، اﻣﺎ یکی از مزایای دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری نسبت به سایر ورزش ها این است که خطر مصدومیت در آن کم است.

۲٫افزایش متابولیسم بدن

ھﻤﭽﻨﯿﻦ ادﻋﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﯿﺴﻢ ﺗﺎن را ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ھﺎ ﭘﺲ از آن ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮد، در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺪن ﺗﺎن ﺣﺘﯽ ﭘﺲ از ورزش ھﻢ ﺑﻪ ﺳﻮزاﻧﺪن ﮐﺎﻟﺮی ھﺎ اداﻣﻪ ﻣﯽ دھﺪ.

دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری ﻋﻤﺪﺗﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﯽ آﺋﺮوﺑﯿﮏ ﯾﺎ ھﻮازی ( ﺑﺠﺰ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ از ﺷﯿﺒﯽ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ روﯾﺪ ) اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺮای رﯾﻪ ھﺎ ﮐﻪ ﺑﺮای ارﺳﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان اﮐﺴﯿﮋن ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺪن ﻣﻨﺒﺴﻂ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، و ﻗﻠﺐ ﮐﻪ ﺑﺮای اﻧﺘﻘﺎل اﯾﻦ اﮐﺴﯿﮋن ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪن ﺿﺮﺑﺎن ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮی ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﻣﻔﯿﺪ اﺳﺖ. ﻗﻠﺐ و رﯾﻪ ھﺎﯾﯽ ﻗﻮی اﺳﺎس ﺗﻨﺎﺳﺐ اﻧﺪام ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

۳٫ تقویت ماهیچه ها

ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻨﮫﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﯾﻞ دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری، ﻣﺎھﯿﭽﻪ ھﺎﯾﺘﺎن از ﻓﻮاﯾﺪ آن ﺑﮫﺮه ﻣﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻋﻀﻼت اﺻﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ھﻨﮕﺎم دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻋﻀﻼت ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻی ران ، ﻋﻀﻼت پشت ران و ﻋﻀﻼت ﺳﺎق ﭘﺎ ھﺴﺘﻨﺪ. علاوه بر عضلات ذکر شده دوچرخه سواری سبب تقویت مهمترین عضله بدن یعنی قلب می شود.

۴٫تاثیر در روحیه

اﻧﺠﺎم ورزش ﻣﻮادی ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ اﻧﺪروﻓﯿﻦ ھﺎ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻮن رھﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﻣﻮاد ﺣﺲ رﺿﺎﯾﺖ و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ را شما اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻪ ﮐﺎھﺶ اﺳﺘﺮس و فشار های عصبی ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ طﻮر طﺒﯿﻌﯽ اﮔﺮ در ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﻄﺒﻮع و دﻟﭙﺴﻨﺪ دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری ﮐﻨﯿﺪ ﺳﻄﺢ رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻤﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ھﻢ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ.

نحوه انتخاب دوچرخه

دوچرخه ای را تهیه کنید که اندازه بدنه(شاسی) آن با اندام شما مناسب باشد. برای انتخاب دوچرخه پاهای خود را در طرفین بدنه(شاسی) دوچرخه قرار دهید و کف پاهای خود را کاملاً بر روی زمین بگذارید. در چنین حالتی میله شاسی دوچرخه نباید کاملاً با فاقتان تماس داشته باشد که در این صورت دوچرخه برای شما بزرگ است.
انحنای جلوی صندلی دوچرخه باید بسیار کم و به سمت بالا باشد. با قرار گرفتن روی دوچرخه باید بتوانید با دست های صاف و کشیده یا اندکی خم شده، راحت برانید.
بلندی صندلی دوچرخه نیز از نکات مهمی است که باید در نظر گرفته شود. صندلی نباید خیلی بالا تنظیم شود. چون باعث می شود که پاها زیادی کشیده شوند. بهترین حالت بلندی صندلی را با زانوی کاملاً خمیده و زانوی کمی خم امتحان کنید و مورد مناسب تر را که درآن راحتی و توان بیشتری دارید انتخاب کنید.
در اغلب موارد در دوچرخه ها از گیرة پنجه برروی پدال آن استفاده نمی شود. گیرة پنجه باعث می شود پاها در وضعیت صحیح پایدار و مستقیم برروی پدال قرار بگیرند و بدین وسیله امکان توزیع بیشتر نیروی پا را که موجب پایداری و تعادل بیشتر می شود، فراهم می آورد. با استفاده از گیره پنجه می توانید دوچرخه را در هنگام راندن، بیشتر به طرف بالا کشید.

اصول اساسی دوچرخه سواری

سوار و پیاده شدن از دوچرخه دارای اهمیت زیادی است. ابتدا پاها را در دو طرف شاسی قرار دهید و سوار شوید، بعد پا را روی یک پدال گذاشته و حرکت کنید. نباید یک پایتان را روی پدال بگذارید و پای دیگرتان را روی دوچرخه بیندازید. به همین ترتیب زمانی که تصمیم می گیرید توقف کنید پایتان را همراه پدال بچرخانید و سعی کنید آهسته متوقف شوید و سپس پاهایتان را یکی یکی از روی پدال های دوچرخه بردارید و در دوطرف شاسی دوچرخه قرار داده و سپس یک پا را از روی شاسی بلند کنید و پیاده شوید.
موقع دوچرخه سواری، بهتر است دوچرخه را در خط مستقیم نگه داشته و قسمت بالا بدن را تاحد ممکن بی حرکت نگه داشته و از کمر به پایین پدال بزنید. چرا که این امر به راندن دوچرخه در خط مستقیم کمک می کند و این امر موجبات حفظ تعادل در حرکت رو به جلو را فراهم می آورد.
برای ایجاد حرکت هماهنگ و موزون در دوچرخه لازم است با فشار دادن روی گیرة پنجه به طرف بالا و فشار دادن پدال رو به پایین، حرکت کنید. در واقع یک پا را روی گیرة پنجه به طرف بالا فشار داده و پای دیگر را روی پدال به طرف پایین فشار می دهیم. با این کار می توان با سرعت بیشتر و منظم تری حرکت کرد.(در صورتی که دوچرخه شما دارای دنده باشد با
دنده ای برانید که به شما اجازه بدهد پدالها را به طور هماهنگ بچرخانید.)
در صورتی که از کفش دوچرخه و گیرة کفش (گیرة کفش، کفش را به پدال وصل می کند) استفاده می کنید، بهتر است که در حین پدال زدن، پا را با فشار به سمت عقب برانید. این امر موجب می شود قدرت پای شما بیشتر شده و به حفظ تعادلتان کمک کند.
آنکلینگ(Ankling) تکنیک مهمی در دوچرخه سواری است. هر بار که پا به طرف پایین گردش می کند، پاشنه پایین تر از پنجه قرار می گیرد. درحدود یک چهارم گردش، لازم است پنجه را به طرف پایین بکشید. به این ترتیب می توانید اندازه حرکت را افزایش دهید. با کامل کردن مرحله فشار به پایین، مرحله فشار به عقب آنکلینگ را شروع کنید و به اندازه حدود یک چهارم گردش به بالا، فشار به عقب را ادامه دهید. با استفاده از پنجه های پا نیروی وارد بر رکاب را افزایش دهید و به طرف بالا و روی گیرة پنجه فشار وارد کنید، بعد از نزدیک شدن به اوج مرحله کشش به طرف بالا، دوباره مرحله رو به پایین را شروع کنید. در حالی که پاشنه پایین تر از پنجه قرار می گیرد. پس از طی یک چهارم راه تا مرحله پایین، پنجه را به طرف پایین بکشید. که در نتیجه پنجه ها زیر پاشنه قرار می گیرند
یکی از نکات مهم این است که همانطور که زانوها مستقیماًً بالای قوزک و نزدیک شاسی دوچرخه نگه داشته می شوند، می توان در جهت بالا و پایین پدال زد. آنکلینگ، حس چرخاندن پدال ها را تقویت می کند و باعث افزایش نیروی ماهیچه می شود.
وقتی در سربالایی (مثلاً شیب یک تپه) دوچرخه سواری می کنید،
می توان برای قوی تر شدن پا روی پدال ها ایستاد.
همواره در هنگام دوچرخه سواری حس آسوده سازی را در خود افزایش دهید تا از نظر ذهنی آمادگی هایی لازم برای مقابله با موارد غیر منتظره و اضطراری را داشته باشید. لازم است هنگام دوچرخه سواری به منظور حفظ سلامت خود و دیگران، کاملاً مراقب آنچه در اطرافمان اتفاق
می افتد، باشیم.

نحوه نگهداری از دوچرخه

- همواره می بایست به منظور جلوگیری از ترکیدن لاستیک ها آنها را از نظر فرسودگی، بریدگی یا فرورفتن ذرات ریز کنترل کرد.

- برای افزایش عمر لاستیک ها فشار لاستیک ها را در حد مطلوب حفظ کنید.
– همواره ترمزها را تنظیم کرده و در صورت لزوم آنها را تعویض کنید.
– زنجیر، چرخ زنجیر و چرخ دندانه عقب را تمیز نگه دارید.
– همواره باید از زنگ زدن قسمتهای یاد شده جلوگیری کرده و آنها را به طور مرتب روغن کاری کنید. برای تمیز کردن قسمت های مختلف از یک تکه پارچه آغشته به نفت سفید استفاده کنید. از حلال هایی که برای برطرف کردن روغن کارهای کارخانه ها به کار می روند. استفاده نکنید.
توصیه می شود همواره در مواقع سواریهای طولانی مدت با دوچرخه یک لاستیک اضافی یا تویی لاستیک، یک عدد تلمبه، آب و سکه برای
تلفن کردن همراه داشته باشید.
نکته: با توجه به نزدیک شدن فصل تابستان و اوقات فراغت
دانش آموزان و همچنین نیاز شهر تهران به تنفس طبیعی، به نظر می رسد ایجاد یک حرکت توسعه ای برای رواج ورزش دوچرخه سواری از ضروریات جامعه امروز به شمار می رود.

انواع مسابقات دوچرخه سواری :

مسابقات استقامت یک مرحله ای :

این نوع مسابقه ها به مسافت ۱۸۰ کیلومتر تا ۲۵۰ کیلومتر در جاده انجام می شود که می تواند بصورت انفرادی یا تیمی باشد. معمولترین این مسابقات ۱۸۰ تا ۲۵۰ کیلومتر انفرادی، ۱۰۰ کیلومتر تایم تریل تیمی، ۱۸۰ کیلومتر تیمی، دور امتیازی و ۷۰ کیلومتر زنان می باشد.

مسابقات چند مرحله ای جاده :

از رایج ترین و محبوب ترین مسابقات دوچرخه سواری در جاده، مسابقات تور است که در چند مرحله انجام می شود. میانگین مسافت برای هر مرحله حدود ۱۵۵ کیلومتر است.

مسابقات دوچرخه سواری رشته های سرعت

مسابقات پیست، رشته هایی از مسابقات دوچرخه سواری است که در استادیوم های مخصوص برگزار می شود. اندیشه ایجاد چنین استادیوم هایی، از آنجا بروز کرد که مردم از تماشای مسابقاتی که در جاده برگزار می شد و دوچرخه سواران به سرعت از مقابل آنها می گذشتند، احساس رضایت نمی کردند. آنها می خواستند این امکان را داشته باشند که در مکانی بنشینند و به تماشای رقابت های دوچرخه سواران بپردازند. استادیوم های مخصوص دوچرخه سواری را ولودروم (Veloderome) می گویند. پیست ولودروم،‌ سطحی است که نسبت به سطح افق ۳۳ درجه شیب دارد. ولودروم دوچرخه سواری در ایران در مجموعه ورزشی آزادی قرار دارد که از بهترین های دنیاست. در پیست، این رشته از مسابقات اجرا می شود:
– یک کیلومتر تایم تریل انفرادی که در آن، دوچرخه سوار در مسیر خلاف جهت حرکت عقربه های ساعت رکاب می زند.
– ۲۰۰ متر سرعت انفرادی.
– یک کیلومتر سرعت انفرادی.
– ۴ کیلومتر تعقیبی انفرادی.
– دور امتیازی انفرادی.
– ۲۰۰ متر سرعت بانوان.
– ۴ کیلومتر تعقیبی تیمی.

دوچرخه های مخصوص مسابقات

دوچرخه مسابقاتی، با دوچرخه معمولی تفاوت دارد. وزن دوچرخه های مسابقاتی سبک تر و دسته (فرمان) آنها پائین تر از زین است. این نوع دوچرخه ها را که کورسی نامیده می شوند، مخصوصاً به این شکل خاص می سازند که دوچرخه سوار به حالت خمیده قرار گیرد و فشار هوای مقابل به حداقل برسد. طوقه و تایر دوچرخه های مسابقاتی هم باریک است تا کمترین اصطکاک را با جاده و پیست داشته باشد و سرعت بیشتری بگیرد.
– دوچرخه استقامت اصولاً سنگین تر از دوچرخه مخصوص سرعت در پیست است.
– دوچرخه های جاده معمولاً بین ۸ تا ۱۲ کیلوگرم وزن دارند.
– دوچرخه های سرعت را از فیبرکربن می سازند و معمولاً بین ۳ تا ۶ کیلوگرم وزن دارند.
– دوچرخه های مخصوص سایکلو کراس نسبت به بقیه دوچرخه ها کمی سنگین تر هستند.
– دوچرخه های استایر که مخصوص پیست موتور هستند، وزنی بین ۷ تا ۵/۷ کیلوگرم دارند.
– دوچرخه مسابقات کوهستان حدوداً ۱۰ تا ۱۲ کیلومتر وزن دارد.
لازم به ذکر است طوقه های جدید دوچرخه ها به صورت دیسک بوده و دیگر پره ندارد و بصورت تارهایی بافته شده از فیبرکربن است. در سالهای اخیر، آن قسمت از طوقه ها که با لنت های ترمز در ارتباط است از سرامیک ساخته می شود و اکثراً حالت آیرودینامیکی دارد و فرمان دو چرخه هم به صورت شاخه گاوی ساخته می شود.

وسایل دوچرخه سواران

لباس دوچرخه سواران: لباس دوچرخه سواران شامل پیراهن و شورت مخصوص می باشد که از جنسی ساخته می شود که حالت آیرودینامیکی بهتری داشته و با کم کردن مقاومت هوا امکان افزایش عملکرد دوچرخه سوار را در سرعت های بالا تأمین نماید.
دستکش: معمولاً زیر دستکش از جنس چرم و جیر بوده و روی آن به وسیله نخهای ابریشم بافته شده و بصورت توری می باشد.
کفش: کفش دوچرخه سواران از جنس فایبرگلاس فشرده می باشد که دیگر احتیاجی به فنر نداشته و پلهای مخصوص آن مربوط به پنجه رکاب می شود.
کلاه: دوچرخه سواران از دو نوع کلاه استفاده می کنند که یکی حالت آیرودینامیکی داشته و جنس آن از فایبرگلاس است و نوع دیگر از جنس چرم بوده که البته امروزه استفاده نمی شود

قوانین ابتدایی دوچرخه سواری

هل دادن یا کشیدن دوچرخه سوار توسط دیگری به منظور بر هم زدن تعادل او , قرار گرفتن در باد دوچرخه دیگر تا مسافت ۵۰ متر , توقف کوتاه مدت به میل دوچرخه سوار و یا بمنظور تعویض با دوچرخه سوار دیگر , توقف ناگهانی و ایجاد حادثه , اعمال خشونت و رفتار ناشایست , ترک بدون دلیل مسابقه , دریافت مواد غذایی در خارج از محوطه تعیین شده , توجه نکردن به علائم نصب شده , سد کردن راه دوچرخه سواران دیگر , گرفتن فرمان با یک دست هنگام عبور از خط پایان مسابقه . برای هر خطا جریمه هایی در نظر می گیرند .